Gözlerini getir öleyim.. Arif nazım

Gözlerini Getir, Öleyim!..

gözlerini getir, yarı umutsuzluğumun
yaprak gibi döküleyim önüne
solayım beter olayım
gözlerini getir, öleyim

bilmeden çocukca sevildiğini
ve bayram sabahınca beklendiğini
kafdağından güneş getirir gibi
gözlerini getir
getir gözlerini, öleyim

kimsesizim, ilk kez bu kadar suskunum
sana söylemiyorum
yıldızlara uzanmışım her akşam
ve bağlanmış, ve kınanmı ve karşında yitirilmişim
ne olur, gözlerini getir

ustam; getir gözlerini, öleyim...

ben biraz şairim, biraz divane
çarmıha gerseler öldüremezler

sırrım sazımda değil, yüreğimdedir.
istersen dost, istersen düşman
getir gözlerini getir
ustam; getir gözlerini, öleyim
ben yine kaybettim, görmüyor musun?
şafak yangınından yaralı çıktım

ve ben ustam;
gözlerinle yıkılası bir şiire başladım
kaçtıkça sana döndüm
ve artık gülü bıraktım
menekşe yaprağını, kitaplarımı,
bu şiir bitsin

bana peşini bıraktığım bir hayatı değil,

gözlerini getir

ustam; getir gözlerini, öleyim