Affedelim Özgürleşelim Ortak Payda

Merhaba Değerli Ortak Payda Takipçileri.
Bugünkü videomuzun konusu Affedelim Özgürleşelim
Affetme, bir mağdurun bir suçla ilgili duygu ve tutumunda bir değişikliğe uğradığı ve kızgınlık ve intikam gibi olumsuz duyguların üstesinden geldiği kasıtlı ve gönüllü bir süreçtir. Ancak teorisyenler, affediciliğe inandıkları ölçüde farklıdırlar, olumsuz duyguları olumlu tutumlarla değiştirmeyi de ima ederler.
Kızdığımız bir insanı bağışlamak, aslında insanın kendini özgürleştirmesidir. İnsanın, özgürleşmesiyle kuruntular, içsel konuşmalar sona erecektir. Affetmek geçmişin etkisinden kurtulmak, özgürleşmek demektir.
Elisabeth Kübler Ross ve David Kessler, “Yaşam Dersleri” adlı eserlerinde şöyle söylüyorlar. Bütün bir hayat yaşayabilmemiz için bağışlamamız gerekir. Bağışlama acılarımızı ve yaralarımızı iyileştirmenin yoludur. Hepimiz incinmişizdir. Doğruyu söylemek gerekirse büyük bir olasılıkla başkalarını da incitmişizdir. Sorun bu incinmenin yaşanması değildir, bizim bunu bağışlayamamamız ya da bunu unutamayacak olmamızdır. İncinmeye devam eden şey bu acıdır.“
Affettiğimizde ise;
Duygusal ve fiziksel stresten kendimizi arındırmış oluruz.
Geçmişin acılarından kurtulur ve bugünü yaşamaya başlarız.
O anda ve devamında büyük bir mutluluk hissederiz.
Psikolojik ve fiziksel sağlığımızı güçlendiririz.
Bir zamanlar affetmenin değerini oğluna anlatmak isteyen bir baba oğluna bir görev verir. Der ki: sana karşı her kim bir hata işlerse bir patates alacaksın üzerine hata işleyenin adını yazıp şu çuvalın içine atacaksın. Ve bu çuvalı yanında taşıyacaksın. İnsanlar hata işledikçe çuvalın içine patates atacaksın. Çocuk bir haftaya boş çuvalla başlar. Zamanla arkadaşlarının hataları olmaya başlar ve çocuk her bir hata için çuvala patates koyar. Çuval hafta sonuna doğru o kadar ağırlaşır ki artık çocuk çuvalı taşıyamaz olur. Babasına çuvalı taşıyamadığını söyler. Babası çuvalın içindeki patateslere bakmasını ve affettiği hataları çuvaldan çıkarmasını söyler. Çocuk başta hiçbir hatayı affetmek istemez. Ancak zamanla çuvalı taşıyamaz olur. Ve içlerinden bazı hataları affeder. Sonunda bir karar alır ve tüm hataları affeder. Böylece müthiş bir hafiflik yaşar.
Evet her affedilmeyen hata ruhumuza esir eder ve ona yük olur. Öyleyse muhatabımız için olmasa bile kendimiz için gelin affedelim.
Affetmek çok güçlü bir araçtır ama çoğu insan başkalarını affetmenin ne kadar özgürleştirici olduğunu bilemez. Affetmek, üzerinizden bir yük alır ve öfkenin ya da intikam arzusunun merhametine kalmanıza izin vermez. Böylece zihniniz özgürleşir ve daha düşünceli kesin kararlar verebilirsiniz.
Unutmak sayesinde durumun kontrolünü ele geçirebilirsiniz. Bu sayede güçsüz bir konumda değil gerçek anlamda güçlü bir konumda olursunuz: kendiniz üzerinde güç sahibi olursunuz.