Ο Νατζίμπ είναι 13 ετών. Έμεινε ανάπηρος, όταν οι βόμβες ισοπέδωσαν το σπίτι του στη Χομς της Συρίας. Ήρθε ως πρόσφυγας στην Ελλάδα με τους γονείς του, καθηλωμένος σε αναπηρικό αμαξίδιο μέσα σε μια φουσκωτή βάρκα . Όμως ο αθλητισμός του έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία να δείξει πως είναι ένας αληθινός μαχητής της ζωής.

Ο ίδιος περιγράφει πώς τραυματίστηκε: «Πηγαίναμε να κρυφτούμε στο υπόγειο, όταν μια βόμβα έπεσε στον πάνω όροφο και τότε χτύπησα».

Σύμφωνα με τον πατέρα του, ο αθλητισμός του έδωσε την κινητικότητα που έπρεπε να έχει ως παιδί της ηλικίας του: «Πριν ξεκινήσει τις προπονήσεις, πονούσε παντού. Ήταν μονίμως κουρασμένος. Μόλις άρχισε να προπονείται, έγινε πολύ πιο κινητικός».

Ο Νατζίμπ προπονείται τρεις φορές την εβδομάδα στις εγκαταστάσεις του ΟΑΚΑ. Ο προπονητής του βλέπει στο πρόσωπό του ένα παιδί με θέληση και προοπτικές.

«Η μητέρα του μου έλεγε πως πλέον το μυαλό του είναι αφοσιωμένο σε αυτό, έχει φιλοδοξίες για το μέλλον του στον αθλητισμό. Πρόκειται για μια ευκαιρία να ξεπεράσει αυτήν την τραυματική εμπειρία», λέει ο Βασίλης Καλύβας, προπονητής της Ελληνικής Παραολυμπιακής Επιτροπής.

Το όνειρο του Νατζίμπ δεν είναι μόνο να γίνει πρωταθλητής στο άθλημά του. Είναι και να εμπνεύσει άλλους πρόσφυγες με αναπηρίες.