Ιράκ: Δέκα χρόνια μετά το θάνατο του Σαντάμ Χουσείν
- 7 years ago
Το εθνικό Ιρακινό τηλεοπτικό δίκτυο Al-iraqia αφιερώνει εκτενή ρεπορτάζ για τις τελευταίες ημέρες που οδήγησαν στην εκτέλεση του δικτάτορα Σαντάμ Χουσείν, στις 30 Δεκεμβρίου του 2006.
Ο Σαντάμ Χουσείν έγινε πρόεδρος του Ιράκ το
1979 και παρέμεινε στην εξουσία μέχρι το 2003 οπότε και ανετράπη μετά την στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ.
Στις 5 Νοεμβρίου του 2006, το ειδικό δικαστήριο που είχε στηθεί για να εκδικάσει την υπόθεση του πρώην προέδρου τον καταδίκασε θάνατο δια απαγχονισμού.
Ένα από τα εγκλήματα για τα οποία καταδικάστηκε ήταν η γενοκτονία των Κούρδων το 1988. Υπολογίζεται ότι δολοφονήθηκαν 5000 πολίτες, μετά από επίθεση με χημικά.
Η Λορέττα Ναπολεόνι είναι ειδική σε θέματα τρομοκρατίας. «Δεν θα έλεγα ότι η ίδια η εκτέλεση είναι ο λόγος για τον οποίο η κοινωνία είναι τόσο ευάλωτη σε θέματα ασφάλειας και πολιτικής σταθερότητας. Ακόμη και αν ο Σαντάμ δεν είχε εκτελεστεί θα βρισκόμασταν στην ίδια κατάσταση. »
Οι οικογένειες των θυμάτων του καθεστώτος του Σαντάμ Χουσείν αλλά οι Σιίτες οι οποίοι υπέφεραν κατά την διάρκεια της δικτατορίας του, βγήκαν στους δρόμους για να γιορτάσουν τον θάνατο του.
Η οργή της Σουνιτικής μειονότητας, η οποία αποτελεί το ένα τέταρτο των Ιρακινών, για τον σιίτη δικτάτορα, έχει προκαλέσει την ανάδειξη ακραίων ισλαμιστών στην πολιτική σκηνή κάποιοι εκ των οποίων ήταν μέλη της κυβέρνησης του Σαντάμ.
Το 2011 ο πρώην πρωθυπουργός της χώρας Νούρι αλ Μαλίκι ο οποίος παρέμεινε στη εξουσία από το 2006 έως το 2014 ανακοίνωσε την περίφημη εξαγγελία του για την καταπολέμηση της διαφθοράς μέσα σε 100 ημέρες, κάτι όμως στο οποίο απέτυχε.
Η δημοκρατική διακυβέρνηση της χώρας, η οποία ήταν και το όραμα της Αμερικάνικής κυβέρνησης απέτυχε στο να δώσει οριστικό τέλος στη διαπλοκή και το νεποτισμό. Μέχρι το 2015 το Ιράκ κατείχε την 161 θέση επί συνόλου 168 στην κατάταξη του Παγκόσμιου Βαρόμετρου Διαπλοκής, σε μία έρευνα της Διεθνούς Διαφάνειας.
Δέκα χρόνια μετά την εκτέλεση του Σαντάμ Χουσείν, η χώρα αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα διαφθοράς και αναξιοκρατίας και γραφειοκρατίας.
Ο φαύλος κύκλος της βίας δεν έχει κλείσει και πλέον τροφοδοτείται όχι μόνο από την αντιπαράθεση σουνιτών σιιτών αλλά και από τις επιθέσεις του ISIL.
Ο Σαντάμ Χουσείν έγινε πρόεδρος του Ιράκ το
1979 και παρέμεινε στην εξουσία μέχρι το 2003 οπότε και ανετράπη μετά την στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ.
Στις 5 Νοεμβρίου του 2006, το ειδικό δικαστήριο που είχε στηθεί για να εκδικάσει την υπόθεση του πρώην προέδρου τον καταδίκασε θάνατο δια απαγχονισμού.
Ένα από τα εγκλήματα για τα οποία καταδικάστηκε ήταν η γενοκτονία των Κούρδων το 1988. Υπολογίζεται ότι δολοφονήθηκαν 5000 πολίτες, μετά από επίθεση με χημικά.
Η Λορέττα Ναπολεόνι είναι ειδική σε θέματα τρομοκρατίας. «Δεν θα έλεγα ότι η ίδια η εκτέλεση είναι ο λόγος για τον οποίο η κοινωνία είναι τόσο ευάλωτη σε θέματα ασφάλειας και πολιτικής σταθερότητας. Ακόμη και αν ο Σαντάμ δεν είχε εκτελεστεί θα βρισκόμασταν στην ίδια κατάσταση. »
Οι οικογένειες των θυμάτων του καθεστώτος του Σαντάμ Χουσείν αλλά οι Σιίτες οι οποίοι υπέφεραν κατά την διάρκεια της δικτατορίας του, βγήκαν στους δρόμους για να γιορτάσουν τον θάνατο του.
Η οργή της Σουνιτικής μειονότητας, η οποία αποτελεί το ένα τέταρτο των Ιρακινών, για τον σιίτη δικτάτορα, έχει προκαλέσει την ανάδειξη ακραίων ισλαμιστών στην πολιτική σκηνή κάποιοι εκ των οποίων ήταν μέλη της κυβέρνησης του Σαντάμ.
Το 2011 ο πρώην πρωθυπουργός της χώρας Νούρι αλ Μαλίκι ο οποίος παρέμεινε στη εξουσία από το 2006 έως το 2014 ανακοίνωσε την περίφημη εξαγγελία του για την καταπολέμηση της διαφθοράς μέσα σε 100 ημέρες, κάτι όμως στο οποίο απέτυχε.
Η δημοκρατική διακυβέρνηση της χώρας, η οποία ήταν και το όραμα της Αμερικάνικής κυβέρνησης απέτυχε στο να δώσει οριστικό τέλος στη διαπλοκή και το νεποτισμό. Μέχρι το 2015 το Ιράκ κατείχε την 161 θέση επί συνόλου 168 στην κατάταξη του Παγκόσμιου Βαρόμετρου Διαπλοκής, σε μία έρευνα της Διεθνούς Διαφάνειας.
Δέκα χρόνια μετά την εκτέλεση του Σαντάμ Χουσείν, η χώρα αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα διαφθοράς και αναξιοκρατίας και γραφειοκρατίας.
Ο φαύλος κύκλος της βίας δεν έχει κλείσει και πλέον τροφοδοτείται όχι μόνο από την αντιπαράθεση σουνιτών σιιτών αλλά και από τις επιθέσεις του ISIL.