Σουηδία: Από την αναμονή στην απογοήτευση για δεκάδες πρόσφυγες
- 7 years ago
Αυτό είναι το Ρικσγκράνσεν στον αρκτικό βορρά της Σουηδίας. Είναι μια περιοχή για σκι που ανοίγει στα μέσα Φεβρουαρίου γιατί πριν από αυτό, υπάρχει λίγο ή και καθόλου φως.
Όμως τον Οκτώβριο του 2015, το ξενοδοχείο του θερέτρου άνοιξε τις πόρτες του όχι στους σκιέρ, αλλά στους πρόσφυγες.
Ήταν μία προσωρινή λύση για μία σουηδική κυβέρνηση συγκλονισμένη από την άφιξη των 164.000 προσφύγων μέσα σε λίγους μήνες.
Μη διαθέτοντας αρκετά κέντρα φιλοξενίας, το βορειότερο θέρετρο για σκι της Σουηδίας δέχτηκε σχεδόν εξακόσιους πρόσφυγες κυρίως από τη Συρία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ και κάποιους από την Ερυθραία.
Και τον περασμένο Ιανουάριο, το Euronews συνάντησε κάποιους από αυτούς τους ανθρώπους που ήρθαν στη Σουηδία αναζητώντας έναν ασφαλή παράδεισο.
Ένας από αυτούς ήταν αυτός ο άνδρας, ο 29χρονος Μοκντάντ Αγιάντ Αλ Ζομπρί από το Ιράκ.
«Οι συνθήκες εκεί ήταν άθλιες: Σκοτωμοί, σφαγές, επιθέσεις. Αλλά η πιο δύσκολη στιγμή ήταν όταν άφησα τα παιδιά μου και την οικογένειά μου. Ήταν πολύ σκληρό» είπε σχετικά.
Όπως και οι περισσότεροι πρόσφυγες εδώ, ο Μοκντάντ είχε κάνει αυτό το επικίνδυνο ταξίδι από την Τουρκία στην Ελλάδα και στη συνέχεια διέσχισε την Ευρώπη μέχρι να φτάσει στη Σουηδία τον Οκτώβριο του 2015. Η σύζυγός του και τα παιδιά του, ηλικίας 3 και 5 ετών έμειναν στη Βαγδάτη.
Εδώ στο Ρικσγκράνσεν δούλεψε με άλλους πρόσφυγες και φίλους ως μάγειρας στο ξενοδοχείο.
Ο Μοκντάντ είπε ότι ήλπιζε να πάρει άσυλο.
«Πρέπει να πάρω άδεια παραμονής και στη συνέχεια να φέρω τους συγγενείς μου, τα παιδιά μου και την οικογένειά μου εδώ και να ψάξω για δουλειά».
Αλλά αυτό ήταν τότε και το ίδιο είναι και σήμερα.
Σχεδόν ένα χρόνο αργότερα είμαστε πίσω στη Σουηδία. Όχι στο μακρινό βορρά αυτή τη φορά, αλλά σε μία μικρή πόλη που ονομάζεται Φαγκέρστα.
Όταν πρωτοσυναντήσαμε τον Μοκντάντ σχεδόν ένα χρόνο πριν στο βορρά της Σουηδίας, ήλπιζε να επανενωθεί με τη γυναίκα του και τα δύο του παιδιά. Θέλαμε να δούμε τι του συνέβη από τότε. Και τον βρήκαμε σε αυτό το προσφυγικό κέντρο, σχεδόν δύο ώρες με το αυτοκίνητο από τη Στοκχόλμη. Από τη στιγμή που δεν επιτρέπεται να τραβήξουμε πλάνα από μέσα του ζητήσαμε να βγει και να μας πει για τη ζωή του από τότε που ήρθε εδώ.
Ο Μοκντάντ ήρθε εδώ στα τέλη Ιανουαρίου του 2016.
Δε μιλάει ούτε σουηδικά ούτε αγγλικά.
Πιστεύει ότι ο λόγος που δε μας άφησαν να μπούμε μέσα είναι γιατί πέρυσι το κέντρο είχε πολύ κόσμο.
Σχεδόν 600 πρόσφυγες σε ένα μέρος που είχε χώρο μόνο για τους μισούς.
Πώς κατέληξε εδώ ο Μοκντάντ;
«Το συμβόλαιο που είχαμε με το ξενοδοχείο ήταν προσωρινό. Όταν έληξε μας επαναδιένειμαν σε όλη τη Σουηδία. Κάποιοι πήγαν στο βορρά, άλλοι στο νότο και άλλοι στη δύση γιατί όταν ξεκίνησε η περίοδος του σκι έπρεπε να εκκενώσουν το ξενοδοχείο. Είμαι απογοητευμένος όσον αφορά την άδεια παραμονής μου γιατί ίσως δεν θα την πάρω καθόλου. Εδώ στο κέντρο το φαγητό είναι αρκετά καλό και οι συνθήκες είναι εντάξει».
Για τον Μοκντάντ οι μήνες που πέρασαν ήταν κάθε άλλο παρά χαρούμενοι.
«Χαρού
Όμως τον Οκτώβριο του 2015, το ξενοδοχείο του θερέτρου άνοιξε τις πόρτες του όχι στους σκιέρ, αλλά στους πρόσφυγες.
Ήταν μία προσωρινή λύση για μία σουηδική κυβέρνηση συγκλονισμένη από την άφιξη των 164.000 προσφύγων μέσα σε λίγους μήνες.
Μη διαθέτοντας αρκετά κέντρα φιλοξενίας, το βορειότερο θέρετρο για σκι της Σουηδίας δέχτηκε σχεδόν εξακόσιους πρόσφυγες κυρίως από τη Συρία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ και κάποιους από την Ερυθραία.
Και τον περασμένο Ιανουάριο, το Euronews συνάντησε κάποιους από αυτούς τους ανθρώπους που ήρθαν στη Σουηδία αναζητώντας έναν ασφαλή παράδεισο.
Ένας από αυτούς ήταν αυτός ο άνδρας, ο 29χρονος Μοκντάντ Αγιάντ Αλ Ζομπρί από το Ιράκ.
«Οι συνθήκες εκεί ήταν άθλιες: Σκοτωμοί, σφαγές, επιθέσεις. Αλλά η πιο δύσκολη στιγμή ήταν όταν άφησα τα παιδιά μου και την οικογένειά μου. Ήταν πολύ σκληρό» είπε σχετικά.
Όπως και οι περισσότεροι πρόσφυγες εδώ, ο Μοκντάντ είχε κάνει αυτό το επικίνδυνο ταξίδι από την Τουρκία στην Ελλάδα και στη συνέχεια διέσχισε την Ευρώπη μέχρι να φτάσει στη Σουηδία τον Οκτώβριο του 2015. Η σύζυγός του και τα παιδιά του, ηλικίας 3 και 5 ετών έμειναν στη Βαγδάτη.
Εδώ στο Ρικσγκράνσεν δούλεψε με άλλους πρόσφυγες και φίλους ως μάγειρας στο ξενοδοχείο.
Ο Μοκντάντ είπε ότι ήλπιζε να πάρει άσυλο.
«Πρέπει να πάρω άδεια παραμονής και στη συνέχεια να φέρω τους συγγενείς μου, τα παιδιά μου και την οικογένειά μου εδώ και να ψάξω για δουλειά».
Αλλά αυτό ήταν τότε και το ίδιο είναι και σήμερα.
Σχεδόν ένα χρόνο αργότερα είμαστε πίσω στη Σουηδία. Όχι στο μακρινό βορρά αυτή τη φορά, αλλά σε μία μικρή πόλη που ονομάζεται Φαγκέρστα.
Όταν πρωτοσυναντήσαμε τον Μοκντάντ σχεδόν ένα χρόνο πριν στο βορρά της Σουηδίας, ήλπιζε να επανενωθεί με τη γυναίκα του και τα δύο του παιδιά. Θέλαμε να δούμε τι του συνέβη από τότε. Και τον βρήκαμε σε αυτό το προσφυγικό κέντρο, σχεδόν δύο ώρες με το αυτοκίνητο από τη Στοκχόλμη. Από τη στιγμή που δεν επιτρέπεται να τραβήξουμε πλάνα από μέσα του ζητήσαμε να βγει και να μας πει για τη ζωή του από τότε που ήρθε εδώ.
Ο Μοκντάντ ήρθε εδώ στα τέλη Ιανουαρίου του 2016.
Δε μιλάει ούτε σουηδικά ούτε αγγλικά.
Πιστεύει ότι ο λόγος που δε μας άφησαν να μπούμε μέσα είναι γιατί πέρυσι το κέντρο είχε πολύ κόσμο.
Σχεδόν 600 πρόσφυγες σε ένα μέρος που είχε χώρο μόνο για τους μισούς.
Πώς κατέληξε εδώ ο Μοκντάντ;
«Το συμβόλαιο που είχαμε με το ξενοδοχείο ήταν προσωρινό. Όταν έληξε μας επαναδιένειμαν σε όλη τη Σουηδία. Κάποιοι πήγαν στο βορρά, άλλοι στο νότο και άλλοι στη δύση γιατί όταν ξεκίνησε η περίοδος του σκι έπρεπε να εκκενώσουν το ξενοδοχείο. Είμαι απογοητευμένος όσον αφορά την άδεια παραμονής μου γιατί ίσως δεν θα την πάρω καθόλου. Εδώ στο κέντρο το φαγητό είναι αρκετά καλό και οι συνθήκες είναι εντάξει».
Για τον Μοκντάντ οι μήνες που πέρασαν ήταν κάθε άλλο παρά χαρούμενοι.
«Χαρού