MADAM ANAHİT' İN ANISINA (1926/ 2003) HATIRLA SEVGİLİ...
- 8 yıl önce
'' Madam Anahit akordeonu, Balık Pazarı'nı, dört kocasını, dört kedisini sevdi.
Dünya o zaman kısır değildi, kırk yapraklı bir güldü.
Akordeonu Büyükada'da daha dondurmasını yiye yiye giden bir çocukken gördü.
İçinden bir günbatımı geçmiş gibi duydu.
On birinde akordeonu eline aldığında hemen Saint Antoine' a gitti, adak yaptı.
Saint- Antoine güzel evliyadır.
Her sabah uyandığında onu yanında buldu.
İlk derslerini kısa gülüşlü kısa kirpikli M. Artepenon' dan aldı.
Daha on yedisinde Hristaki Pasajı'na düştüğünde uzun akordeonunu, uzun kirpiklerini düşürmesini bildi.
Göğsünün ilk düğmesini o gün açtı, bir daha da kapamadı.
Bir süre ağaç kokan Yorgo ile gitti geldi.
Artık sık sık âşık oluyordu, hepsini de akordeonundan buluyordu.
Memelerini ilkin çok sinirli çok uçucu çok kırılgan ilk kocasına dokundurdu.
Adını yavaş yavaş her yere yazdı: la vie en rose.
Cüneyt Arkın ile ilk dekolteli ''babanın suçu'' ve ''kadın ve şarap'' ı çevirdi.
Ama en çok Ayhan Işık’ı sevdi. o da onu sevdi.
Dünya değişmeye başladığında hep ıslık çala çala dolaşan solak Hüseyin’i gördü. bir türlü unutamadı.
Hüseyin’i kar altındaki Uludağ’a benzetiyordu.
Kırk beşinde daha teni şeker ırmak kokuyordur.
Saçlarında her zaman firketeler, çifte topuzlar ve dur durak bilmeyen iki perçemi bıraktı.
Üçüncü kez evlendiğinde komodinin üstündeki dalyanın suyunu her gün değiştirdi.
Uzun zaman İsa’ya benzeyen bir çocuğu olsun diye düşündü.
Dördüncü kocasının ellerini sevdi. Doğal kendi halinde bir yumruğu olduğunu gördü.
Kedileri sevmeye o zaman başladı. Artık gazetelere hep kedilerle poz verdi.
Şimdi?
Şimdi en çok sevdiği çiçek: Filbahri. En çok sevdiği şarkı: mani oluyor halimi takrire hicabım.''
İLHAN BERK
Dünya o zaman kısır değildi, kırk yapraklı bir güldü.
Akordeonu Büyükada'da daha dondurmasını yiye yiye giden bir çocukken gördü.
İçinden bir günbatımı geçmiş gibi duydu.
On birinde akordeonu eline aldığında hemen Saint Antoine' a gitti, adak yaptı.
Saint- Antoine güzel evliyadır.
Her sabah uyandığında onu yanında buldu.
İlk derslerini kısa gülüşlü kısa kirpikli M. Artepenon' dan aldı.
Daha on yedisinde Hristaki Pasajı'na düştüğünde uzun akordeonunu, uzun kirpiklerini düşürmesini bildi.
Göğsünün ilk düğmesini o gün açtı, bir daha da kapamadı.
Bir süre ağaç kokan Yorgo ile gitti geldi.
Artık sık sık âşık oluyordu, hepsini de akordeonundan buluyordu.
Memelerini ilkin çok sinirli çok uçucu çok kırılgan ilk kocasına dokundurdu.
Adını yavaş yavaş her yere yazdı: la vie en rose.
Cüneyt Arkın ile ilk dekolteli ''babanın suçu'' ve ''kadın ve şarap'' ı çevirdi.
Ama en çok Ayhan Işık’ı sevdi. o da onu sevdi.
Dünya değişmeye başladığında hep ıslık çala çala dolaşan solak Hüseyin’i gördü. bir türlü unutamadı.
Hüseyin’i kar altındaki Uludağ’a benzetiyordu.
Kırk beşinde daha teni şeker ırmak kokuyordur.
Saçlarında her zaman firketeler, çifte topuzlar ve dur durak bilmeyen iki perçemi bıraktı.
Üçüncü kez evlendiğinde komodinin üstündeki dalyanın suyunu her gün değiştirdi.
Uzun zaman İsa’ya benzeyen bir çocuğu olsun diye düşündü.
Dördüncü kocasının ellerini sevdi. Doğal kendi halinde bir yumruğu olduğunu gördü.
Kedileri sevmeye o zaman başladı. Artık gazetelere hep kedilerle poz verdi.
Şimdi?
Şimdi en çok sevdiği çiçek: Filbahri. En çok sevdiği şarkı: mani oluyor halimi takrire hicabım.''
İLHAN BERK