Μια μεξικανική ταινία κέρδισε φέτος τον Χρυσό Αλέξανδρο στο 55ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης. Ο Χόρχε Πέρες Σολάνο και η «Ατέρμονη Θλίψη» του ήταν οι νικητές της φετινής διοργάνωσης. Το κορυφαίο βραβείο απένειμε στον μεξικανό δημιουργό, η Υφυπουργός Πολιτισμού, Άντζελα Γκερέκου.

Η δραματική ταινία έχει να κάνει με τη δύσκολη μοίρα δύο γυναικών, σε μια απομονωμένη περιοχή του Μεξικού. Παλεύουν σιωπηλά, στωικά με τα πάντα: με τους άνδρες που τις περιβάλλουν, με τη φύση, με την ίδια τους τη μοίρα, από την οποία δεν μπορούν να διαφύγουν.

Η «Ατέρμονη θλίψη» είναι η δεύτερη ταινία μυθοπλασίας του Σολάνο, ο οποίος χρησιμοποιεί ελάχιστους διαλόγους για να αφηγηθεί την ιστορία του, επιτείνοντας με αυτό τον τρόπο την ένταση.

«Δεν περίμενα το βραβείο, παρόλο που και στις δύο προβολές, το κοινό αγκάλιασε την ταινία. Δέχτηκα πολύ θετικά σχόλια. Πολύς κόσμος ήρθε και μου μίλησε. Το να συμμετέχω σε ένα τέτοιο φεστιβάλ είναι μια βράβευση από μόνη της. Το ότι πήρα αυτό το βραβείο σίγουρα ξεπέρασε κατά πολύ τις προσδοκίες μου» δήλωσε ο μεξικανός σκηνοθέτης.

Ο Αργυρός Αλέξανδρος πήγε στην ισραηλινή ταινία «Δίπλα της» του Άσαφ Κορμάν, ενώ ο Χάλκινος Αλέξανδρος, το Ειδικό βραβείο Κριτικής Επιτροπής για πρωτοτυπία και καινοτομία, απονεμήθηκε στο «Μάθημα» από τη γειτονική μας Βουλγαρία.

Η ταινία των Κριστίνα Γκρόζεβα και Πέταρ Βαλτσάνοφ έχει να κάνει με το μάθημα συγχώρεσης που προσπαθεί να διδάξει μια νέα δασκάλα στους μαθητές της. Απροσδόκητα μετατρέπεται σ’ ένα μάθημα ζωής για την ίδια. Η καθημερινότητα είναι αμείλικτη για την Νάντε, και τα οικονομικά προβλήματα θα την οδηγήσουν σε ακραίες καταστάσεις.

Συμπαραγωγός στην ταινία είναι η ελληνική εταιρία παραγωγής Graal. Τι βρήκε ενδιαφέρον σ’ αυτό το πρότζεκτ;

«Μας κέντρισε το ενδιαφέρον ότι βασίζεται σε μια πραγματική ιστορία για μια δασκάλα, η οποία λήστεψε μια τράπεζα» επισήμανε η παραγωγός Κωνσταντίνα Σταυριανού, ενώ η Ρένα Βουγιούκαλου συμπλήρωσε: «Όλη η ηθική που βασίζεται η πρωταγωνίστρια ξαφνικά καταρρέει και πρέπει να μπει σε έναν άλλο κόσμο, που απέχει πολύ από την προσωπικότητά της»

Όλοι φέτος είχαν να πουν τα καλύτερα για την ποιότητα των ταινιών του φεστιβάλ. Ποια είναι όμως η γνώμη του προέδρου της κριτικής επιτροπής, σκηνοθέτη Γκετζ Σπίλμαν;

«Όχι μόνο εγώ αλλά όλοι μας στην επιτροπή είμαστε πολύ ικανοποιημένοι με την ποιότητα των ταινιών που συμμετέχουν στο διαγωνιστικό πρόγραμμα του φεστιβάλ. Οι περισσότερες ταινίες είχαν εξαιρετικό ενδιαφέρον. Δεν συμβαίνει πολύ συχνά κάτι τέτοιο. Η Θεσσαλονίκη πραγματικά ξεχωρίζει για την υψηλή ποιότητα των ταινιών της».

Το φεστιβάλ τίμησε επίσης με τον Χρυσό Αλέξανδρο, τη Χάνα Σιγκούλα για τη μεγάλη της προσφορά στην τέχνη του κινηματογράφου.

Η μούσα του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ, η μεγάλη πρωταγωνίστρια του ευρωπαϊκού σινεμά, η Λιλί Μαρλέν, η Πέτρα Φον Καντ, η Μαρία Μπράουν έκλεψε τις εντυπώσεις στη Θεσσαλονίκη, με τη λάμψη της, αλλά και τη γλυκύτητά της. Δεν θα μπορούσε να μην μιλήσει για τον σκηνοθέτη που αγάπησε:

«Πολύ συχνά αποκαλούσαμε τον Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ μάγο. Είχε πάντα έναν μαγικό τρόπο, ένα μαγικό άγγιγμα στα πράγματα. Μπορούσε να βάζει τα πάντα γύρω του σε κίνηση, πάρα πολύ γρήγορα. Ήταν όμως και ο ίδιος, κατά κάποιον τρόπο μαγεμένος. Ήταν σαν να τον ακολουθούσε μια κατάρα στη ζωή του. Ίσως είχε να κάνει με το γεγονός, ότι ο ίδιος δεν πίστευε στην αγάπη και δεν πίστευε επίσης ότι αυτή μπορούσε να κρατήσει μια ολόκληρη ζωή».

Σε μια συγκινητική βραδιά, η διάσημη γερμανίδα ηθοποιός μας αποκάλυψε και μια άλλη πτυχή του τεράστιου ταλέντου της: το τραγούδι. Έδωσε μια μοναδική συναυλία, αφηγούμενη παράλληλα μοναδικές στιγμές από την καριέρα της. Μοιράστηκε αναμνήσεις, αλλά και γεγονότα από την πληθωρική διαδρομή της.

Η 71χρονη ντίβα τραγούδησε από Κουρτ Βάιλ μέχρι Πιαφ, Τζον Λένον και Ρόλινγκ Στόουνς σε ένα κατάμεστο Ολύμπιον που την καταχειροκρότησε.