Aykut Kuşkaya | İbrahim

İbrahim, içimdeki putları devir
Elindeki baltayla
Kırılan putların yerine
Yenilerini koyan kim

Güneş buzdan evimi yıktı
Koca buzlar düştü
Putların boyunları kırıldı
İbrahim, güneşi evime sokan kim

Hazana durmuş bahçelerin
Solgun aydınlığında gül
Düşmüş çilelerin son yaprağı da
Kucağına gül

Bin nemrut yüklendi omuzlarına
Bir Nemrut’un ocağını
Bin uşakla harlasalar ateşi
Yine dönüşür İbrahim’e gül

Yanmaktadır, yakılmaktadır
Kor olmuştur yürekler
Yeter ihya için bir selamın
Bağdat ile Şam’a gül